I ikur, i huaj, e mysafirë
në kërkim të jetës më të mirë
I lindur në Shqipëri, shqiptarë e krenarë
Rrugët e jetës më dhanë emrin mërgimtarë
Nuk u mashtrova, sepse e dija, e ndieja
Por, i detyruar kërkoja jetë më të mirë të gjeja
Ato çfarë më mungonin në gyrbet i gjeta
Me punë pa hile, reale e të vërteta!
U plotësova nga jashtë por nga brenda ndiej zbrazëti,
sapo më ze gjumi takoj familjarë, miq e shoqëri!!
Si në Ulqin edhe këtu stina ndërron,
Por i huaji veç dimër të ftohtë përjeton
Edhe në verë kur dielli përvëlon
Në shpirt stuhi e ftohtë bumbullon.
Të bartësh titullin mërgimtar është lloj mallkimi,
mjerë ata që nuk gjejnë ndonjë tjetër rrugë shpëtimi
Eh…ky rrugëtimi im me kokën pas
po më grryen,shkrumbon e më bën të pëlcas…
Vetvetja, pasqyra, e as nata me hënë nuk më përgjigjen, andaj po të pyes ty !
Aty ku e ka trupin apo mendjen jeton njeriu ???
Më thuaj, më thuaj ooo bir njeriu
ku jeton mërgimtar fatziu!!!
Monolog në natën me hënë të plotë…
I djegur nga malli, i humbur për së gjalli
Duke jetuar, jetë gyrbetqari…..
(poezi për konkursin e poezisë Ulqini 2016)
