PSE MË KE LINDUR
Pse më ke lindur
Më ka vrarë bukuria
Më kanë xhelozuar
Yjet Kë ato xhelojnë
Vdes para kohës
Kismeti më sodit
Mua Kur e shohin se jam e bukur
Pse dikund nuk më hedhë
Mendon sëpaku për njl çast
Do të vret bukuria
Diellin e çuditur
A e ka parë
E kë Dielli
E xhelozon Diellin nuk e pret
NUMËROJ
I numëroj yjet
Në qiell
Diellin gjithësaherë
E pres
Ndonjëherë dëgjoj
Drenin
Sesi e grishë drenushen
Do të doja që kodren
Ta tund
Por guri
Përmes luleve
Të vrapoj
Deshi
Por guri
NUK MUNDEM
Desha që lulen
Ta mbledh
Që me lule
Të stolisem
Që me vesë
Të lahem
Grurin ta korrë
Ta lidhë në duaj
Kokrra të mbledhi
Mbjelli
Në hullinë e re
Të përzgjedhë
Dhëndrrin
Nuse të jem
Do të doja
Por si
Guri
Nuk më lejon
KAM ËNDËRRUAR
Kam ëndërruar
Bjeshkën e madhe
Në bjeshkë
Nga thellësia
Burimi vlon
Në burim dreni
E shuam etjen
Dhe dielli
Etshëm
Kurrsesi
Ta shuaj etjen
Mengjesi përgjumet
Përshtatet
Dhe mengjesi ngopet
Bjeshka ndriçohet
Vrapoj fushes
Se gjërë
Vrapoj bjeshkës
E etshme jam
MOLLA E ARTË
Kam ëndërruar
Mollen e artë
Bjeshkës kalërojnë
Krushqit
Papritmas vriten
Lindin varre
Në bjeshkë
Në mes
Molla e artë
Në mollë
Unaza
Në unazë qielli
Flet
KËNDOJNË
Këndojnë krushqit e vdekur
Këndojnë këngë të pikëlluara
Cila bjeshkë, cila bjeshkë
Bisedë nuk ka
Oh, kjo bjeshkë
Shkëmbore
Bisedë nuk ka
Vajtoj numëroj
Krushqit
Nuk është dhëndrri im
Nuk ka varr të tij
Sodis në qiell
I dashuri im
Është yll