(Prelatit të Krishtërimit shqiptar, Arqipeshkëvit Metropolit, fisnikut Rrok Mirdita)
Fjala jote,
Ishte vel i ylbert’ i buzëqeshjes së amshimit,
Përndritje vezulluese për gonxhet e shpresës,
Klorofil i shëndetshëm për gjethet e mendimit
Dhe kudhër diamanti për kalitjen e besës…!
Fjala jote,
Ishte djep’ i ëmbëlsisë së të gjitha dashurive,
Dhe magji hyjnore për vlagën e besimit,
Shpat’ për qërimin e ferrave t’ padrejtësive,
Altar shumë bujar për hullit’ e përparimit…!
Fjala jote,
Ishte balsam për shërimin e çdo dhimbje,
Udhërrëfyese e shenjt’ për ligjet e Krishtërimit,
Fanar diturie që dhuron paqe për çdo rilindje
Dhe për t’ Plotfuqishmin shpirti i sakrifikimit…!
Fjala jote,
Nga ferri i tragjedive e nxori n’ drit’ besimin,
Për të ringjallur edhe shenjtërin’ e martirëve.
Mirdita e shtrenjtë e ndjen shumë hidhërimin,
Mbi altar si yll, t’ ka vënë midis më të mirëve…!
