Pak vende në Mesdhe janë kaq të bukura dhe tërheqëse, me bukuri të veçanta natyrore dhe dy qytete të vjetra antike, siç është Ulqini. Hapësira dhe burimet për turizëm gjatë gjithë vitit janë shumë të mëdha, por pyetja është nëse banorët e tij e duan këtë.
Praktikisht, gjithçka i është lënë iniciativës private, kështu që shanset që përmenden edhe në Planin strategjik të zhvillimit të qytetit deri në vitin 2028 po humben. E megjithatë, koha është burimi më i rëndësishëm.
Sepse, është e pakuptueshme, për shembull, që për 11 vjet nuk ka pasur mbledhje të kripës, dhe ajo është kushti më i rëndësishëm që shpendët të folezojnë në Kripore. Në atë parajsë të shpendëve ka edhe flamingo, kështu që evropianët s’kanë nevojë të shkojnë në Afrikë për të parë ato krijesa të mrekullueshme. Në Evropë ka disa milionë njerëz që janë anëtarë të shoqatave të dashamirësve të shpendëve. Dhe në përgjithësi, të gjithë janë të pasur dhe udhëtojnë shumë.
Gjithashtu, Ulqini s’ka një sallë sportive ose një kompleks fushash sportive, që është kusht që sportistët të vijnë më shpesh për përgatitje dimërore në këtë qytet. Tregohet se s’është e mjaftueshme të kesh vetëm klimë të përshtatshme dhe mikpritës të sjellshëm, por nevojitet edhe infrastrukturë e përshtatshme.
Një çështje tjetër është mungesa e disa hoteleve të kategorisë së lartë, sepse një çekuilibër i tillë në numrin e objekteve bazë dhe komplementare nuk ekziston askund tjetër në Mesdhe. Vetëm rreth tetë për qind e shtretërve janë në hotele, kurse pjesa tjetër janë apartamente, kampe, vendpushime dhe shtëpi private.
Duket se ky raport është vështirë të përmirësohet duke marrë parasysh faktin se në Ulqin çdo vit ndërtohen dy deri në tre mijë shtretër të rinj në apartamente për treg dhe në objekte të tjera private.
Është gjithashtu e nevojshme një lidhje më e mirë transporti në të gjitha aspektet: rrugore, detare dhe ajrore. Duhet të mundësohet që të gjithë turistët dhe vizitorët që kanë për qëllim të qëndrojnë në këtë qytet, ta bëjnë këtë sa më lehtë dhe më shpejt. Prandaj, duhet të merren vendime të shpejta për urën mbi Bunë dhe autostradën blu (adriatiko-joniane). Kjo do të nënkuptonte, për shembull, që mysafirët në hotelet e rivierës së Ulqinit të mund të arrinin nga aeroporti i Podgoricës për 40 minuta, dhe për pothuajse të njëjtën kohë mund të arrinin nga aeroporti Rinas në Tiranë.
Në turizëm, burimi më i rëndësishëm është njeriu, prandaj duhet investuar shumë më tepër para në edukimin dhe trajnimin e të rinjve për punë në këtë sektor ekonomik. Nevojat për personel po rriten gjithnjë e më shumë, dhe mungesa e punëtorëve është bërë një problem i theksuar edhe këtu. Autenticitetin e një destinacioni, megjithatë, më së miri mund ta pasqyrojnë banorët e tij.
Se kjo është e mundur, tregon shembulli i Kalasë, ku sezonet fillojnë shumë më herët dhe janë më të suksesshme se, për shembull, vetëm dhjetë vjet më parë. Cilësia e ofertës turistike është në një nivel shumë më të lartë, dhe ka shumë hapësirë për përmirësim kur bëhet fjalë për përmbajtjet kulturore. Sepse, baticat ngrenë të gjitha objektet në det. Ashtu si bukuria, historia dhe tradita ruajnë krenarinë dhe rrënjët e forta të banorëve të Kalasë në vendlindjen e tyre dhe u japin atyre shpresë për të ardhmen, kurse deti përplas muret e tyre dhe i kujton ata për rrjedhën e vazhdueshme të kohës.
Ky tekst u krijua në kuadër të projektit të promovimit të mbrojtjes së mjedisit, zhvillimit të qëndrueshëm dhe turizmit në Komunën e Ulqinit, i cili financohet nga Ministria e Kulturës dhe Mediave, nga Fondi për Stimulimin e Pluralizmit dhe Diversitetit të Mediave. Përmbajtja e këtij teksti është përgjegjësi vetëm e OJQ “Ul info” dhe nuk përfaqëson medoemos pikëpamjet apo qëndrimin e Ministrisë.
