Në shtetin romak, qytetarët ilirë (Olciniatët) dhe Ulqini si seli e tyre gëzonin pozicionin e një qyteti me privilegje të veçanta (oppidum civium Romanorum).
Në epokën e Bizantit ky qytet ishte seli peshkopale dhe porti më i rëndësishëm i provincës së Dalmacisë.
Në shtetin e Nemanjiqëve merr statusin e një porti të lirë, në shtetin e Balshajve është kryeqytet, kurse në Republikën e Venedikut bëhet qendra e “Shqipërisë Venedikase“.
Në Perandorinë Osmane, Ulqini është një qytet-republikë e vogël. Ulqinakët shpesh e përdornin mundësinë e ndalimit të hyrjes së pashallarëve në Kalanë e tyre, nëse nuk kishin një urdhër me shkrim nga sulltani.
